Το «νέο σχολείο» δεν είναι το σχολείο των αναγκών μας.
Είναι τόσο παλιό όσο και ο εργασιακός μεσαίωνας που βιώνουμε σήμερα.
ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΧΤΕΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ : Τη μόνιμη, σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για όλους, χωρίς ευελιξίες και μαθητείες.
Δεν θα μας χαριστεί τίποτα.
Καμιά συνενοχή στα αντιδραστικά τους σχέδια!

Your Search Results

Προβλήματα Σχολικής Χρονιάς

Comment first! »

Σήμερα 6/10 τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των Ενώσεων γονέων Αθήνας συναντηθήκαμε μετά από πρόσκληση του Δ. Σ της Ομοσπονδίας γονέων Αθήνας. Έγινε συζήτηση για τα πιο φλέγοντα προβλήματα που απασχολούν το χώρο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Στις ομιλίες τους οι γονείς ανέδειξαν τη ζοφερή κατάσταση που αντιμετωπίζουν μετά την έναρξη  της σχολικής χρονιάς.

Τα προβλήματα που αναδείχτηκαν ήταν πολλά και τα πιο οξυμένα είναι τα παρακάτω:

Ευέλικτη ζώνη :

Ανεξάρτητα από την προχειρότητα, την θέληση επιβολής του μέτρου σαν υποχρεωτικό, αλλά και την έλλειψη συμπερασμάτων από την πιλοτική εφαρμογή του ένα είναι σίγουρο.

Οι προθέσεις του Υπουργείου κινούνται στην κατεύθυνση ανατροπής του ενιαίου και καθολικού χαρακτήρα του περιεχόμενου του αναλυτικού προγράμματος διδασκαλίας σε όλα τα σχολεία.

Οι γονείς βιώνουν ήδη το κόστος συμμετοχής τους στην οργάνωση και λειτουργία της ευέλικτης ζώνης συμμετέχοντας ενεργά με την πληρωμή για αγορά υλικών.

Επιχειρήσεις χορηγοί :

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς σημαδεύτηκε από την έντονη παρουσία των επιχειρήσεων στη ζωή και λειτουργία των σχολικών μονάδων από τις πρώτες μέρες λειτουργίας.

Και στο παρελθόν επιχειρήσεις είχαν αναπτύξει δραστηριότητες στις σχολικές μονάδες. Φέτος όμως υπάρχουν διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά στην εν γένει παρουσία τους. Έκταση και ένταση χαρακτηρίζει την παρουσία τους αλλά και τους  στόχους τους .

Διατροφή, παχυσαρκία, ελληνάδικα, επαγγελματικός προσανατολισμός, χορηγίες, πλάι με την συνηθισμένη παρουσία φροντιστηρίων και ιδιωτικών σχολών. Και όλα αυτά σε συνεργασία με τους οργανισμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Η ψήφιση του νόμου για την σύμπραξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα άνοιξε το δρόμο για πολυποίκιλες δραστηριότητες στο χώρο της εκπαίδευσης. Ιδιαίτερα δε ανησυχιτές οι δηλώσεις του Υπουργού κου Αλογοσκούφη για συνεργασία του δημόσιου – ιδιωτών για την ανέγερση σχολικών μονάδων.

Τράπεζες.

Η επιβάρυνση που δέχεται η ελληνική οικογένεια από το κόστος λειτουργίας του δήθεν δημόσιου και δωρεάν διαρκώς επιδεινώνεται.

Φροντιστήρια αλλά και ξένες γλώσσες από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.

Οι τράπεζες έχουν ήδη αντιληφθεί την αδυναμία της ήδη υπερχρεωμένης οικογένειας. Δάνεια για αγορά σπιτιού ή καταναλωτικά την έχουν οδηγήσει σε οικονομικό αδιέξοδο.

 

Την αδυναμία αυτή να αντιμετωπίσει το μεγάλο κόστος την γνωρίζουν καλύτερα απ ο όλους μας οι τράπεζες. 

Έτσι λοιπόν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς τα διαφημιστικά πακέτα των τραπεζών περιλαμβάνουν και μαθητικά πακέτα στις δήθεν προσφορές των προϊόντων τους.

Καλούμε τις Ενώσεις γονέων αλλά και τα Διοικητικά Συμβούλια να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να μην περάσει η προσπάθεια εισχώρησης των επιχηρήσεων – χορηγών στη ζωή και λειτουργία των σχολικών μονάδων.

ΕΞΩ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΉΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΟΝΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΔΩΣΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΖΩΝΗ ΓΙΑ ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΖΩΗ

Comment first! »

Αγαπητοί γονείς
            Η καινούρια σχολικη χρονιά, μας επιφύλασσε δύο νέες εκπλήξεις από το
Υπουργείο Παιδείας: την εισαγωγή δύο νέων μαθημάτων στο αναλυτικό πρόγραμμα, με νέες εύχες ονομασίες. Βαφτίστηκαν ΄΄Ευέλικτη ζώνη΄΄ και ΄΄Οικονομία κι Εγώ΄΄.
           Με Υπουργική Απόφαση της 31/8/2005 ηΚα Γιαννάκου μας έπιασε όλους εξ’απίνης. Έβγαλε απότην κατάψυξη, εκπονημένα από προηγούμενα έτη, προγράμματα και στ πλαίσια της εφαρμογής του ΄΄Φινλανδικού μοντέλου΄΄ εκπαίδευσης, που με τόσες παρησία, ευαγγελίζονται για την αναγκαιότητατά του, φροντίζει από πιλοτικά να τα αναβαθμίσει σε υποχρεωτικά.
         Η αντίδραση από την εκπαιδευτική κοινότητα, ανάγκασε την Κα Υπουργό να αποσύρει προσωρινά το δεύτερο μάθημα, για να μπορέσει να εφαρμόσει το πρώτο, που με τη σειρά του, το αναβάλει σήμερα, για να μπορέσει να το εφαρμόσει μετά από δύο μήνες.
         Αναβολή στράτευσης λοιπόν για δύο μήνες, αναβολή που δεν σημαίνει άρση (κατάργηση), απλά καλλιέργεια συνειδήσεων, για την ευκολότερη αποδοχή του, όπως επιτάσσουν οι αποφάσεις (από την Μπολώνια ως το Μπέργκεν) των αφεντάδων της Ε.Ε. και των ΗΠΑ.
      Το νεογνό μάθημα, προβλέπει την εφαρμογή του, σε πρώτη φλαση στα Δημοτικά και στη συνέχεια στα Γυμνάσια και στα Λύκεια – όπου και σήμερα – εφαρμόζετει πιλοτικά  (σε μερικά εξ’ αυτών). Χωρίζεται κατ’ έτος σε τρείς θεματικές ενότητες (μία ανά τρίμηνο), όπου οι μαθητές επεξεργάζονται ένα θέμα, διαφορετικό ανά τάξη, διαφορετικό ανά σχολείο (διάσπαση – κατακερμάτωση του εννιαίου χαρακτήρα της Εκπαίδευσης), υποκαθιστώντας μάλιστα πρωτεύοντα μαθήματα, υλοποιώντας αυτό που λένε αιθεροβάμονες πολιτικοί μας: ΄΄κάλο να γνωρίζουμε λίγα μαθηματικά,,λίγο γλώσσα, λίγα αγγλικά και λίγο από ηλεκτονικούς υπολογηστές΄΄.
     Τα παιδία μας μελετούν και αποκτούν αποσπασματικές γνώσεις, κατά το δοκούν, τεσσάρων διαφορετικών φορέων (Σχολικού Συμβούλου. Διευθηντή, Δασκάλου και Εκπροσώπου Γονέων του πολυπληθέστερου σχολείου και όχι του Συλλόγικού, ανά Δήμο, οργάνου, της Ενωσης Γονέων).
    Ας μην λησμονούμε ότι το μάθημα αυτό, εντάσεται στην εξεταστέα ύλη, χρηματοδοτείται σε πρώτη φάση από τους Γονείς, βαραίνει περισσότερο, την ήδη ασήκωτη τσάντα των μαθητών, λειτουργεί δε ΄΄μορφωτικά΄΄ για όλους μας, βαρύνοντάς μας με επιπρόσθετες ΄΄απλήρωτες΄΄ εργασίες.
   ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ εξεταζόμενοι στις διαφορετικές θεματικές ενότητες και δίνουν το έναυσμα κατηγοροποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών.
   Με τη σταδιακή διέλευση του σχολείου στη διαχείρηση της Τοπικής Κοινωνίας (Δήμος), το πρόβλημα διογκώνεται, δημιουργώντας σχολεία διαβαθμισμένης κατηγορίας. Τα λεγόμενα ΄΄Σχολεία της αγοράς΄΄.
    Μ ε την υποχρεωτική διδαχή του μαθήματος  στα σχολεία Β΄θμιας Εκπαίδευσης (Γυμνάσια – Λύκεια), ολοκληρώνεται ο κύκλος του νέου μαθήματος, που έχει στόχο το ΄΄Επιχειρηματείν΄΄ το ΄΄Αξιολογείν΄΄ το ΄΄Κατηγοριοποιείν΄΄ και έρχεται να δικαιώσει όλους εμάς, που αμφισβητούσαμε το ΄΄Εγχειρίδιο του καλού Πολίτη΄΄ το εγκόλπιο της Κας Bonnie Muller, (εγκεκριμένο από το παιδαγωγικό Ινστιτούτο) συζύγου του πρώην πρέσβη στη χώρα μας Tomas Muller. Δόθηκε στους Συλλόγους Διδασκόντων όλης της χώρας και προέτρεπε στη χειραγώγηση της συνείδησης των παιδιών προς την ομαλή τους ένταξη  στη ΄΄νέα κοινωνία΄΄ στην ΄΄κοινωνία του αύριο΄΄ στη κοινωνία του πολίτη ΄΄πειθήνιον και άβουλου όργανου΄΄ στη κοινωνία του ανθρώπου – ρομπότ.
    Οι πολιεθνικές, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, θα εκπονήσουν και θα χρηματοδοτήσουν, τις μελέτες των νέων σχολείων. Θα παράγουν σταδιακά μέσα απ’αυτά, τους νέους ειδικευμένους – ανειδίκευτους προσωρινα απασχολήσιμους πολίτες, τους πολίτες του αύριο.
   Αυτούς τους Πολίτες θέλουμε; Έτσι θέλουμε την κοινωνία του αύριο; Έτσι θέλουμε τα παιδιά μας; Αυτό ονειρευτήκαμε γι’ αυτά; Να τα κάνουμε λακκέδες και χαφιέδες του αύριο; Ο παγιαδισμός μας μέχρι εκεί φτάνει;
  H Δ.Ο.Ε. δικαιολογείται λέγοντας ότι δεν υπάρχει κατάρτιση των δασκάλων στο νέο μάθημα, Εγχειρίδιο κατεύθυνσης και Εκπαιδευτικό υλικό.
  Εμείς δηλώνουμε άφοβα, ότι υπάρχει κατηγοριοποίηση – ΄΄τερατογέννεση΄΄.
  Ο Αρμαγεδών της Παιδείας και της Εργασίας είναι μπροστά μας.
 Ο νεοσσός (Ευέλικτη ζώνη), θα μεγαλώσει , θα μεταλλαγεί γονιδιακά, θ’αποτελέσει τον αυριανό Εφιάλτη. Η προηγούμενη Κυβέρνηση κράτησε το νεογνό στη κατάψυξη, η ενεστώσα φρόντησε να το αποψύξει, να μας το ΄΄προσφέρει΄΄.
  Το ΄΄Σχολείο της αγοράς΄΄ είναι εδώ, το ΄΄Φιλανδικό Μοντέλο΄΄ είναι εδώ. Δεν περιμένει . Δεν θα’ρθει αύριο.
Ας συστρατευθούμε όλοι μαζί να σκοτώσουμε τον Εφιάλτη.
Ας καταλάβουμε, πέρα από ψευδαισθήσεις, που αποσκοπούν όλα αυτά; Δεν μας ζήτησαν τη γνώμη μας για την Ε.Ε. και την Ο.Ν.Ε.
Ας φροντίσουμε να μας ζητήσουν τη γνώμη για το αύριο των παιδιών μας.
Ας αποδείξουμε, πρώτοι απ’ όλους τους Ευρωπαίους ότι είμαστε Έλληνες, όχι σκλάβοι, υποτελείς, ραγιάδες, εμιγκρέδες.
  ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.

Συμμετοχή στο Πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 12 Νοεμβρίου

Comment first! »

Αθήνα 3. Νοέμβρη 2005

 

Προς: 

Ενώσεις Γονέων Νομαρχίας Αθήνας

Αγαπητοί γονείς

Η κατάσταση στην εκπαίδευση χειροτερεύει συνεχώς, χρόνο με το χρόνο καλούμαστε να βάλουμε όλο και πιο βαθιά το χέρι στη τσέπη για φροντιστήρια βιβλία , σχολικά είδη ακόμα και για λειτουργικά έξοδα των σχολείων .

Καθημερινά χρυσοπληρώνουμε έτσι τη «Δωρεάν Παιδεία»που μας παρέχει το κράτος .

Τα παιδιά μας συνεχίζουν να διδάσκονται πλήθος άψυχων, ασύνδετων, συχνά αχρείαστων γνώσεων, γνώσεις που έχουν ημερομηνία λήξης την επόμενη των εξετάσεων.

Χρόνο με το χρόνο αυξάνεται η πελατεία των φροντιστηρίων μεγαλώνουν τα κέρδη της παραπαιδείας ενώ παράλληλα μειώνεται η χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης

Ακόμα και σήμερα υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία και απ’ ότι φαίνεται αυτές θα αργήσουν πολύ να καλυφτούν

Το πρόβλημα της σχολικής στέγης κυρίως στον Δήμο Αθηναίων παραμένει και οξύνεται παραπέρα χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος προγραμματισμός με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, κυρίως όμως χωρίς να υπάρχει πολιτική βούληση για την άμεση λύση του προβλήματος αυτού

Η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης θα συνεχιστεί και μπροστά στις αυξανόμενες ανάγκες των σχολικών μονάδων οι γονείς θα κληθούν ή θα αναγκαστούν να συμβάλουν απ’ την τσέπη τους για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών.

Τα ολοήμερα σχολεία μετά το πέρας του πιλοτικού προγράμματος και την παύση της χρηματοδότησης τους αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας. Η υποχρεωτική καθιέρωση της ευέλικτης ζώνης στα δημοτικά στην ουσία καταργεί τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης ενώ παράλληλα ανοίγει τον δρόμο για την είσοδο των επιχειρήσεων – χορηγών στα σχολεία

Οι εξαγγελίες της ΥΠΕΠΘ για την καθιέρωση της βάσης στην πρόσβαση των μαθητών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ οξύνει το πρόβλημα υποβαθμίζει πιο πολύ τον ρόλο του Δημόσιου σχολείου και μεγαλώνει το πελατολόγιο των φροντιστηρίων.

Οι αναδιαρθρώσεις που εξελίσσονται στην εκπαίδευση (και σ’ όλη την κοινωνία) έχουν οδυνηρές συνέπειες για τα μορφωτικά, κοινωνικά, εργασιακά δικαιώματα της νέας γενιάς, υποθηκεύουν το μέλλον την κοινωνική ανάπτυξη και ευημερία του ελληνικού λαού.

Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας της εκπαίδευσης σημαίνει:

-Μείωση της κρατικής χρηματοδότησης της παιδείας

-Ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της παιδείας

-Προώθηση της τεχνικής εκπαίδευσης και κατάρτισης σε βάρος της γενικής

Προβάλλοντας την «δια βίου μάθηση» και την πρόσκαιρη εκμάθηση δεξιοτήτων σαν μοναδική απάντηση στις «ανάγκες» της «αγοράς εργασίας». Μιας αγοράς που συνεχώς μεταβάλλεται σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρηματιών και του κεφαλαίου για μεγιστοποίηση των κερδών τους και όχι τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.

Αγαπητοί Γονείς,

Το πανελλαδικό συλλαλητήριο που διοργανώνει το ΠΑΜΕ στις 12 Νοεμβρίου εναντία στην εφαρμοζόμενοι κυβερνητική αντιλαϊκή, αντιεκπαιδευτική πολιτική, δεν μπορεί να μας βρει αδιάφορους.

Το πλαίσιο αιτημάτων του ΠΑΜΕ εμπεριέχει βασικές θέσεις του γονικού κινήματος για την παιδεία.

Το Δ.Σ, της ομοσπονδίας καλεί τις ενώσεις τους συλλόγους να πάρουν μαζικά μέρος σ’ αυτό για να διεκδικήσουμε όλοι μαζί:

Ενιαίο 12χρόνο βασικό υποχρεωτικό σχολείο για όλους, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.

Κατάργηση των Ν.2525 και Ν.2640. Κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων και του διπλού σχολικού δικτύου (Ε.Λ.- ΤΕΕ).

Αποδέσμευση του σχολείου από το σύστημα πρόσβασης και κατάργηση των κατευθύνσεων στο Λύκειο.

Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή για όλα τα παιδία. Δημιουργία επαγγελματικών ‘’ μεταλυκειακών ‘’ σχολών ενταγμένων στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κατάργηση των Ι.Ε.Κ.

15% του κρατικού προϋπολογισμού στην παιδεία.

Θεσμική καταχώριση των 20 μαθητών ανά τμήμα (15 στην Α’,Β’ Δημοτικού και Νηπιαγωγείο). Κατάργηση διπλοβάρδιας.

Όχι στην ευέλικτη ζώνη – όχι στο ευέλικτο σχολείο της αγοράς.

Νέο ενιαίο αναλυτικό πρόγραμμα και βιβλία βασισμένα στις εξελίξεις της επιστήμης.

Πραγματικά Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, που θα εξασφαλίζει σε όλους τους φοιτητές πτυχία με αξία για ζωή με δικαιώματα. .

 

 

 


Αγώνας
για μια καλύτερη παιδεία
για μια άλλη κοινωνία

Κάποτε θα'ρθουν να σου πουν ...
Γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα!