ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

Ήταν καλός ήταν γλυκός είχε τις χάρες όλες…ο μικρός ΄Αλεξ, λένε ετερόκλητοι καθυστερημένοι θαυμαστές του στα ΜΜΕ. Ήταν «χαρισματικός» λένε, γι’ αυτό τον ζήλευαν.

Είχε πράγματα που όλα τα παιδιά θέλουν να έχουν. Τι θέλουν δηλαδή: φροντίδα, στοργή, να μπορούν να ανακαλύψουν τις δυνατότητες και τα ταλέντα τους, να τα καταφέρνουν στο σχολείο. Να καταλαβαίνουν το μάθημα, να τα επαινούν, να έχουν την εκτίμηση του παιδικού τους περιβάλλοντος. Να λάμπουν τα ματάκια τους με τα «μπράβο» του δάσκαλου!

Χρειάζονται να έχουν αυτοεκτίμηση, να νιώθουν ασφάλεια

Οι μικροί φτωχοδιάβολοι τον ζήλευαν, γιατί αυτοί δεν είχαν.

Μεγάλωναν μόνοι μέσα στο «σκουπιδότοπο» της ανταγωνιστικής κοινωνίας μας. Σ’ ένα περιβάλλον όπου η βία είναι νομιμοποιημένη: Βίαια απολύονται οι γονείς τους από τη δουλειά, βίαια μένουν μακριά από τα παιδιά τους, όχι μόνο δουλεύοντας αλλά και μη γνωρίζοντας, βίαια στερούνται τις διακοπές, στερούνται δικαιώματα, απλά πράγματα.

Βίαια είναι τα παιδικά παιχνίδια που κυκλοφορούν στην αγορά.

Βίαια έγιναν και τα παιδιά. Κι όπως λέει ο Παλαμάς «άφκιαχτα κι αστόλιστα»…φάνηκαν κι «αχάϊδευτα» και τα παραπέταξαν ακόμα και θεσμοί σαν το σχολείο.

Η υπουργός Παιδείας το ξεκαθάρισε: «…πρέπει να καταλάβουμε πως το σχολείο είναι σχολείο, δεν είναι οικογένεια…» κι επισημοποίησε τον απρόσωπο, αποσυνδεμένο από το υπεύθυνο και δημιουργικό πλάσιμο ανθρώπινων χαρακτήρων, ταξινομικό ρόλο, που επιφυλάσσουν οι εκπαιδευτικές αλλαγές για το σχολείο και το δάσκαλο.

Στα νέα βιβλία, άλλωστε, επισημοποιεί τη διάκριση και αποενοχοποιεί το δάσκαλο: δεν χρειάζεται όλα τα παιδιά της τάξης να κάνουν τις ίδιες ασκήσεις. Όσα δεν μπορούν να ακολουθήσουν, θα ζωγραφίζουν, θα κάνουν άλλη σχολική απασχόληση! Μέχρι να φτάσουν να μην μπορούν να συνθέσουν τις απλούστερες φράσεις και να προστεθούν σε μια αγέλη για να επιβιώσουν.

Με την αξιολόγηση, κανείς δεν θα θέλει να παραδεχτεί πως στεγάζει στην τάξη του άτυχα παιδιά, ζωηρά, άτακτα, δυσλεκτικά, βίαια και αγράμματα. Θα τα «στέλνει» λοιπόν σε άλλη περιοχή και θα κρησαρίζει κάθε χρόνο το υλικό του …

Tο επιλεκτικό σημερινό σχολείο, αντιμετωπίζει τα παιδιά με βία: τα απορρίπτει.

Τα παιδιά, που ξεκόβονται από το ρυθμό του βιβλίου ύλης, δεν μπορούν να παρακολουθήσουν ήσυχα το μάθημα που γίνεται με τους λίγους «ενισχυμένους» πρωταγωνιστές. Ενοχλούν και λίγοι θα τα ανεχτούν.

Μπορεί να μην εξασφαλίζουν στα παιδιά μόρφωση αλλά η ανταγωνιστική «ελεύθερη αγορά» των ΜΜΕ έχει προσφέρει στο μέσο έφηβο μέχρι να γίνει 18 ετών, στην τηλεόραση … 200.000 σκηνές βίας και 40.000 δολοφονίες!

Η Πολιτεία, για λόγους οικονομίας, στέλνει στο σχολείο δασκάλους ωρομίσθιους κι αναπληρωτές, που μοιράζονται σε δυο και τρία σχολεία. Για να μη βρίσκει χρόνο ο περιφερόμενος δάσκαλος να γνωρίσει τους μαθητές του και τους γονείς. Άλλωστε δεν θα τους ξαναδεί του χρόνου. Σ’ άλλες γειτονιές θα περιπλανηθεί.

Την αγωγή, την «ολόπλευρη αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων όλων των μαθητών, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες, και να ζήσουν δημιουργικά» έχουν αναλάβει οι ιδιώτες: τα πρωινάδικα των καναλιών, οι πράκτορες των νυκτερινών κέντρων, η Mac Donalds, η Vodafone, η Renault, το The Mall κ.ά.

Οι γονείς δεν έχουν χρόνο να πάνε να ρωτήσουν τι κάνουν τα παιδιά τους. Το σχολείο κάνει τις συναντήσεις μεταξύ 12 -2μ.μ., όταν δουλεύουν. Στα αιτήματά μας, να θεωρείται μέρος του ωραρίου των εκπαιδευτικών, ο χρόνος της απογευματινής συνάντησης με όλους τους γονείς, το ΥπΕΠΘ δεν απαντά.

Τα Σχολικά Συμβούλια, τα μόνα θεσμικά όργανα συνεργασίας της σχολικής κοινότητας που όφειλαν να συζητούν τακτικά για «όλα τα προβλήματα της λειτουργίας του σχολείου», δεν συγκαλούνται σχεδόν ποτέ.

Ο επιστάτης που φρόντιζε το σχολείο, καταργήθηκε από τον Υπουργό Παιδείας Γιώργο Παπανδρέου, για οικονομία!

Οι «μαθητευόμενοι» (και επί πέντε χρόνια ανασφάλιστοι ) φύλακες είναι είδος πολυτελείας: μόνο στα Γυμνάσια και Λύκεια.

Οι βιβλιοθήκες, η καλλιτεχνική παιδεία, η αισθητική αγωγή, η φυσική αγωγή «είδος εν ανεπαρκεία». Τα σχολικά κτίρια ακατάλληλα και γκρίζα.

Τώρα υπόσχονται «συμβουλευτικά κέντρα νέων». Αλήθεια τι θα κάνει, μόνο ο ψυχολόγος, σ’ έναν υποσιτισμένο μικρό μαθητή, που ζει σε σπίτι χωρίς ρεύμα, με άνεργους γονείς;

Τι θα κάνει όταν η συντριπτική πλειοψηφία της τάξης δεν μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό του βιβλίου ύλης; Θα συστήσει να μεταφέρουν τα παιδιά σε ειδικά ιδρύματα ή θα στοιχηθεί με τους δασκάλους και τους γονείς τους για να πείσουν το Υπουργείο Παιδείας, πως «καθήκον του είναι να εξασφαλίσει για όλα τα παιδιά της χώρας ό,τι θέλει ο πιο καλός κι ο πιο σοφός γονιός για το δικό του παιδί»;

Τοξικό είναι το σύστημα που ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.

Σήμερα, οι υπέρμαχοι των κυρίαρχων αξιών θέλουν να μας πείσουν ότι πρέπει να επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας, ότι τα πάντα ανάγονται στο «ο θάνατός σου η ζωή μου».

Γι’ αυτό έβαλαν τα παιδιά στα σχολεία να γράψουν με θέμα την «ανταγωνιστικότητα».

Καυχιούνται πως είναι πρόοδος για την εκπαίδευση να θεσμοθετούν ιδρύματα φτηνών καταρτίσεων, τα ΕΠΑ.Σ. – χωρίς καμιά παιδαγωγική πνοή – για όσα παιδιά τάχα «δεν θέλουν και δεν παίρνουν τα γράμματα»

Αλέθουν τα μυαλά των νέων ανθρώπων με θεάματα αισθητικής αποβλάκωσης, σαρκάζουν τους αγώνες των γονιών τους για δουλειά και μεροκάματο, στιγματίζουν την απεργία, τη «βία» των διαδηλωτών, που κλείνουν για δυο ώρες το κέντρο της Αθήνας. Συκοφαντούν τη συλλογική δράση, την αλληλεγγύη.

Ας μην αναρωτιούνται, λοιπόν, γιατί δε λειτούργησε «το σχολείο», γιατί οι δάσκαλοι «ήξεραν» αλλά σώπαιναν! Διότι το σχολείο που έχουν φτιάξει αυτές τις αξίες τελικά διδάσκει. Το ίδιο και η «τοπική κοινωνία».

Δεν είναι εγκληματική η ανθρώπινη φύση. Εγκληματικός είναι ο κόσμος που φτιάχνουν όσοι κρατούν τον έλεγχό του στα χέρια τους.

Οι στυλοβάτες της κοινωνίας, που με το δεξί χέρι στηρίζουν τον «πολιτισμό των Μεγάρων» και με το άλλο κερδοσκοπούν πουλώντας ανθρώπινα κορμιά σε «ροζ» αγγελίες.

Μαζί και εκείνοι που «αποκαλύπτουν» και δικάζουν στο γυαλί ρημαγμένα παιδιά ή οι «μπουκαλάκηδες» που γράφουν από το ύψος της δημοσιογραφικής «εγκυρότητας» για τους «δάσκαλους που ανέχτηκαν μια συμμορία μικρών αληταράδων».

Κι από κοντά οι συνδικαλιστές που, αντί να διεκδικήσουν μισθούς που να θρέφουν οικογένειες και ωράρια ανθρώπινα, φτιάχνουν ψευτοπανεπιστήμια για εργατοπατέρες.

Όσο για τους γονείς, τους δασκάλους και την τοπική κοινωνία: Άλλες ευθύνες έχουν όλοι αυτοί:

Στο βαθμό που νομίζουν «πως θα τη βολέψουν» και δεν αντιστέκονται καθημερινά απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, που δε μαθαίνουν στα «παιδιά» τους ότι ο κόσμος δεν ήταν πάντα έτσι, ούτε θα είναι πάντα έτσι.

Στο βαθμό που ξεχωρίζουν τα παιδιά από το επάγγελμα των γονιών, φτιάχνουν χωριστά τμήματα αλλοδαπών μαθητών, νομίζουν πως έκαναν το καθήκον τους με λίγη «ευρωπαϊκή αγωγή», που δίνει και μόρια.

Στο βαθμό που δε μαθαίνουν στα παιδιά ότι έχουν δικαιώματα και ανάγκες και πως ο μόνος δρόμος για να τα διαφυλάξουν ή να τα κατακτήσουν είναι να διεκδικήσουν συλλογικά.

Στο βαθμό που τα αφήνουν μόνα τους στη «ζούγκλα» και μετά ανακαλύπτουν ξαφνικά ότι τα παιδιά έχουν και «εγκληματική φύση»!

Γονείς εκπαιδευτικοί, και εργαζόμενοι, όσοι θέλουμε να ζήσουν τα παιδιά μας σ’ έναν καλύτερο κόσμο, οφείλουμε έντιμα να τους μάθουμε τον κόσμο, τα δικαιώματά τους μέσα σ’ αυτόν και μαζί τους να τα διεκδικούμε.

Η μόρφωση δεν είναι ζήτημα γνώσης είναι ζήτημα ζωής!

Όταν κάποια άλλη τραγωδία αποσπάσει τη «συγκίνηση» των ΜΜΕ και των «επισήμων» στη δική μας σκέψη θα μείνει η τραγική μάνα του μικρού ΄Αλεξ να φωτίζει έναν άλλο τύπο ανθρώπου, γέννημα ενός άλλου κόσμου, αγωνιώντας πάνω από το δικό της πόνο κι ανησυχώντας για τους «εχθρούς» του μονάκριβού της: «τι θα απογίνουν αυτά τα παιδιά;».

Το Υπουργείο Παιδείας και οι θαμώνες των μπουφέδων δεν θα τα ξανασκεφτούν. Θα δημιουργήσουν κι άλλα γκέτο κι άλλες καρέκλες: «Συνηγόρων των μαθητών» αυτή τη φορά, «Συμβουλευτικούς Σταθμούς Νέων» που θα μάθουν στα παιδιά να «διαχειρίζονται το θυμό, το φόβο, το φθόνο», δίπλα στα παλιά και δοκιμασμένα «Συμβούλια Πρόληψης Εγκληματικότητας» και τα «Εθνικά Ραδιοτηλεοπτικά Συμβούλια». Αυτοί θα «απορροφήσουν» οδηγίες για να καλλωπίσουν και να νομιμοποιήσουν την αδικία και την εξόντωση δικαιωμάτων και ελευθεριών παιδιών και ενηλίκων.

Δικό μας καθήκον είναι, μαζί με τα παιδιά μας, να αγωνιστούμε για να φέρουμε την κοινωνία στα ανθρώπινα μέτρα. Να μαθαίνουν όλα τα παιδιά σ’ ένα σχολείο, να έχουν δουλειά, δικαιώματα, όνειρα.

Το Δ.Σ. της ΑΣΓΜΕ

Εκπρόσωπος Τύπου: Γεωργία Καλαμποκά Τηλ: 6944712162

Για εκτύπωση (Print)

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προχωρούν στην αναθεώρηση του Συντάγματος και στην κατάργηση του άρθρου 16, που ορίζει ότι η Ανώτατη Εκπαίδευση πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν.

Παρά την προσπάθεια τους να μας πείσουν ότι «δουλεύουν» για το καλό μας, γιατί τάχα με την ίδρυση «μη κρατικών» πανεπιστημίων:
o    θα αυξηθούν οι ευκαιρίες των παιδιών μας για ανώτατες σπουδές,
o    «δεν θα φεύγει συνάλλαγμα από τη χώρα»,
o    τα Μη Κρατικά ΑΕΙ θα «εκβιάσουν» τα Κρατικά να γίνουν καλύτερα(!),

Εμείς γνωρίζουμε καλά:
Κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος σημαίνει πάνω απ’ όλα την πλήρη ιδιωτικοποίηση των Δημόσιων ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Άλλωστε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το δήλωσε καθαρά: «Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έτσι κι αλλιώς υπάρχουν και θα λειτουργούν συμπληρωματικά. Το κύριο είναι οι έλληνες επιχειρηματίες να επενδύσουν στα δημόσια πανεπιστήμια… Να αποκτήσουν π.χ. τη δυνατότητα να ιδρύουν έδρες που θα φέρουν το όνομά τους…».
Ο βασικός τους στόχος είναι τα Δημόσια Πανεπιστήμια να μετατραπούν σε χώρους, όπου θα αλωνίζουν οι επιχειρήσεις, θα λειτουργούν ανταγωνιστικά και αυτοχρηματοδοτούμενα με δίδακτρα και άλλα εισπρακτικά μέτρα και θα επιλέγουν τους φοιτητές με βάση το πορτοφόλι τους.
Δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς πως, σήμερα, οι νέοι άνθρωποι για να μπορέσουν να κατανοήσουν την επιστήμη που είναι ενσωματωμένη στα σύγχρονα μέσα παραγωγής, χρειάζεται να έχουν πολύ υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο από ότι οι προηγούμενες γενιές.
Αντί όμως η εκπαίδευση των νέων μας να ανταποκρίνεται σ’ αυτή την ανάγκη, με βάση τις επιταγές της Ε.Ε., οι Κυβερνήσεις προωθούν μια ταξικά διαφοροποιημένη Ανώτατη Εκπαίδευση, με στόχο τον έλεγχο και την υποταγή της επιστήμης στα στενά συμφέροντα της κερδοφορίας του κεφαλαίου και τη χειραγώγηση των νέων επιστημόνων.
Ο βαθύτερος στόχος των αλλαγών τους στην εκπαίδευση είναι να προετοιμάσουν από τη μια ένα στρατό υπακοής, που θα αποδέχεται τη μοίρα του «απασχολήσιμου» στην πολιτισμένη ζούγκλα της ανεργίας και της λεηλασίας κάθε δικαιώματος και από την άλλη τους λίγους που θα την επιβάλουν.
Οι μέχρι πρότινος ενιαίες προπτυχιακές σπουδές, με τις αποφάσεις της Μπολόνιας, διαιρούνται σε δύο κύκλους. Για να αποκτήσει κάποιος γνώσεις και εργασιακά δικαιώματα αντίστοιχα με αυτά των παλιότερων αποφοίτων του ενιαίου προπτυχιακού κύκλου, πρέπει να φοιτήσει τουλάχιστον στον αποκαλούμενο «μεταπτυχιακό» κύκλο (επιπέδου μάστερ), που με δίδακτρα, εξετάσεις και άλλες δοκιμασίες γίνεται απρόσιτος στο μεγαλύτερο ποσοστό των αποφοίτων.
Οι νέες «εκσυγχρονισμένες» σπουδές θα είναι ταχύρυθμα προγράμματα τριετούς διάρκειας για ληξιπρόθεσμες γνώσεις και δεξιότητες, που σε σύντομο χρόνο θα ξεπερνιούνται και θα αχρηστεύονται από τις όποιες αλλαγές στα μέσα και στην οργάνωση της παραγωγής, εξαναγκάζοντάς τους να ξαναγυρίζουν κάθε τόσο στα θρανία για να καταρτιστούν, πληρώνοντας ξανά και ξανά…

Δεν είναι τυχαίο που την ίδια ακριβώς εποχή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ο ΣΕΒ, οι πρυτάνεις και μια χούφτα πανεπιστημιακοί, διορισμένοι για να βγάλουν ακριβώς αυτό το πόρισμα, ετοιμάζουν νέο Νόμο Πλαίσιο για τα ΑΕΙ.

Ο νόμος αυτός δεν θα διορθώσει τα στραβά της λειτουργίας των Πανεπιστημίων.
§    Δεν θα προσλάβει πανεπιστημιακούς δασκάλους πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, σε «λειτουργική αναλογία» με τους φοιτητές. Η πρόταση για αποκλειστική απασχόληση του ΔΕΠ στο πανεπιστήμιο απορρίφθηκε από την επιτροπή ως «ισοπεδωτική» και αποκλίνουσα από την «Ευρωπαϊκή και διεθνή εμπειρία». Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι θα δουλεύουν στις επιχειρήσεις, θα κάνουν διπλές και τριπλές δουλειές και θα «μορφώσουν» και τα παιδιά μας!
§    Δεν θα χρηματοδοτήσει υποδομές: κατάλληλες αίθουσες, εργαστήρια (για να μην γράφονται οι φοιτητές σε λίστα αναμονής ), έγκαιρη έκδοση και διανομή συγγραμμάτων, βιβλιοθήκες, αναγνωστήρια, χώρους άθλησης και πολιτιστικών δραστηριοτήτων κ.ά.
§    Δεν θα δώσει υποτροφίες στους φτωχούς φοιτητές για να ασχοληθούν απερίσπαστοι με τις σπουδές τους, ούτε θα εξασφαλίσει σε όλους δωρεάν περίθαλψη, σίτιση, μεταφορά, αλλά και δωρεάν στέγη στις κρατικές φοιτητικές εστίες.
§    Δεν θα καταργήσει τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και στα διδακτορικά, ούτε θα δώσει τη δυνατότητα, με διαφάνεια και αξιοκρατία, να μπορούν όλοι οι φοιτητές που επιθυμούν, με κρατικές υποτροφίες να τα παρακολουθούν.

Αντίθετα θα διευκολύνει και θα θωρακίσει την ιδιωτικοοικονομική – επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ.

Το νέο πανεπιστήμιο θα έχει «μάνατζερ» για να ψαρεύει χρηματοδότες – χορηγούς και κατά παραγγελία προγράμματα σπουδών και «έρευνας». Η κρατική χρηματοδότηση, μέσα από τετραετή συμβόλαια με το κράτος, θα κατευθύνεται «βάσει αποτελέσματος» κυρίως στα ιδρύματα που έχουν τις περισσότερες διασυνδέσεις με τις επιχειρήσεις, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Κομισιόν. Στις χώρες που εφαρμόζεται ήδη η «αξιολόγηση» το πρώτο πράγμα που μετράει για το ΔΕΠ δεν είναι η επιστημονική επάρκεια, αλλά το πόσους οικονομικούς πόρους προσελκύει για το πανεπιστήμιο – επιχείρηση. Δεν χρειάζεται να τους γνωρίζουν οι φοιτητές αλλά οι εταιρείες.

Τα δωρεάν συγγράμματα καταργούνται. Οι φοιτητικές εστίες χαρίζονται για εκμετάλλευση στις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.

Οι φτωχότεροι φοιτητές, που αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, διώχνονται αν δεν τελειώσουν σε ν+ν/2 χρόνια τις σπουδές τους.
Σ’ όσους φτωχούς αντέξουν να ακολουθήσουν τις πανάκριβες και εντατικές σπουδές θα τους «δώσουν την ευκαιρία» να δουλεύουν για το πανεπιστήμιο, βγάζοντας φωτοτυπίες και σερβίροντας τους πλούσιους συμφοιτητές τους!
Το πανεπιστημιακό άσυλο, η συμμετοχή φοιτητών και εργαζομένων στη διοίκηση και άλλα «αναχρονιστικά κατάλοιπα» περικόπτονται και καταργούνται, αφού ένα πανεπιστήμιο με ελευθερία διακίνησης ιδεών και δημοκρατικά δικαιώματα δεν μπορεί να προσελκύσει επιχειρηματίες και να λειτουργήσει επιχειρηματικά.
Ένα πρώτο δείγμα αυτής της δημοκρατίας έχουμε ήδη: ο πανεπιστημιακός που κατήγγειλε παρανομίες στην Κρήτη παραπέμφθηκε για απόλυση στο πειθαρχικό, αφού «σπίλωνε τη φήμη του Πανεπιστήμιου»!
Στη βάση των παραπάνω είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και στον νέο Νόμο – Πλαίσιο. Ζητάμε να μην κατατεθεί. Είμαστε υπέρ της κατάργησης των κάθε λογής ιδιωτικών «πανεπιστημίων» καθώς και των μορφών ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας των κρατικών.
Η αναπαραγωγή του επιστημονικού δυναμικού πρέπει να γίνεται μέσα από μια Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν, που:
?    θα χρηματοδοτείται γενναία από τον κρατικό προϋπολογισμό
?    θα έχει για μοναδικό της σκοπό τη συνένωση και τη συνεργασία όλων των διαθέσιμων επιστημονικών δυνάμεων, για να βελτιωθεί η ζωή του λαού και να εξασφαλιστεί η γενική ευημερία, για την επιστημονική και κοινωνική πρόοδο.
?    το πτυχίο θα κατοχυρώνει την πλήρη επάρκεια στο επιστημονικό αντικείμενο και το δικαίωμα πρόσβασης στο επάγγελμα, χωρίς συμπληρώματα, πιστωτικές μονάδες και άλλου είδους εξετάσεις διαπίστευσης επαγγελματικής ικανότητας.
?    Οι μεταπτυχιακές σπουδές θα είναι ενιαίες και θα οδηγούν αποκλειστικά σε διδακτορικό δίπλωμα.
Σήμερα όλα τα επιτελεία εργάζονται πυρετωδώς για να ασφαλίσουν τα κέρδη και την εξουσία μιας χούφτας «ανταγωνιστών» της ζωής των παιδιών μας.
Δεν θα συνταχθούμε με τους ανταγωνιστές των παιδιών μας, ούτε θα τους ανεχτούμε.
Ο αγώνας για καλύτερη παιδεία συμβαδίζει με τον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία, για να ζήσουν τα παιδιά μας σε έναν καλύτερο και όχι χειρότερο από μας κόσμο, χωρίς την αθλιότητα της ανεργίας, της ελαστικής απασχόλησης και της ευέλικτης κατάρτισης, της εγκληματικότητας και της ανασφάλειας.
Είναι επιτακτική ανάγκη, τώρα, να ενώσουμε την φωνή μας μαζί τους, να στοιχηθούμε όλοι δίπλα τους στους αγώνες για την Παιδεία των αναγκών τους, για τα δικαιώματά τους στην εργασία και στη ζωή.

Tα μεγαλώνουμε με θυσίες και τα ονειρευόμαστε να ανοίγουν φτερά κι όχι να σέρνουν αλυσίδες.

Αγαπητοί γονείς, Σας καλωσορίζουμε στην σημερινή σύσκεψη των ΔΣ των Ενώσεων της Νομαρχίας Αθηνών που στόχο έχει όχι μόνο την αλληλοενημέρωση για τα προβλήματα της εκπαίδευσης, αλλά κυρίως τον συντονισμό της δράσης για την καλύτερη διεκδίκηση λύσεων για αυτά τα ζητήματα, αλλά και την ανάδειξη της πρότασης μας για το περιεχόμενο της μόρφωσης και το σχολείο του μέλλοντος. Το κίνημα γονέων είναι μία αναγκαιότητα για να μπορέσουν οι γονείς κάθε σχολείου να υποστηρίξουν οργανωμένα την εκπαιδευτική προσπάθεια των παιδιών τους και να διεκδικήσουν καλύτερη εκπαίδευση και παιδεία καλύτερες συνθήκες στην σχολική ζωή. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, με ανοιχτά μια σειρά ζητήματα , με τις επικείμενες αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις να μας χτυπούν την πόρτα, με την τεράστια αφαίμαξη του οικογενειακού εισοδήματος απ’ τα φροντιστήρια, οι σύλλογοι και οι ενώσεις οφείλουν και πρέπει να αποτελούν τον σύνδεσμο του σχολείου με την τοπική κοινωνία και να είναι φορέας διεκδίκησης των γονιών για τα δικαιώματα των παιδιών μας στην μόρφωση, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τον ελεύθερο χρόνο, την εργασία. Η νέα σχολική χρονιά άρχισε άλλη μία φορά με υποσχέσεις και μεγαλοστομίες απ’ το ΥΠΕΠΘ και τους αρμοδίους φορείς ότι θα βελτιώσει την ποιότητα της εκπαίδευσης κ.α. χωρίς καν να έχουν εξασφαλιστεί οι αυτονόητες και προϋποθέσεις λειτουργίας των σχολείων. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία και απ’ ότι φαίνεται αυτές θα αργήσουν πολύ να καλυφτούν (αφού μέχρι πριν λίγο καιρό δημοσιεύονταν ακόμα οι επιτυχόντες μέσω ΑΣΕΠ εκπαιδευτικοί στις εφημερίδες ή ακόμα δεν έχουν αναλάβει καθήκοντα.) Το πρόβλημα της σχολικής στέγης κυρίως στον Δήμο Αθηναίων παραμένει και οξύνεται παραπέρα χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος προγραμματισμός με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, κυρίως όμως χωρίς να υπάρχει πολιτική βούληση για την άμεση λύση του προβλήματος αυτού. Η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης θα συνεχιστεί απ’ το προσχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε η κυβέρνηση δεν προβλέπεται ουσιαστική αύξηση των δαπανών για την παιδεία) και μπροστά στις αυξανόμενες ανάγκες των σχολικών μονάδων οι γονείς θα κληθούν ή θα αναγκαστούν να συμβάλουν απ’ την τσέπη τους για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών. Τα ολοήμερα σχολεία μετά το πέρας του πιλοτικού προγράμματος και την παύση της χρηματοδότησης τους αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας. Η υποχρεωτική καθιέρωση της ευέλικτης ζώνης στα δημοτικά στην ουσία καταργεί τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης ενώ παράλληλα ανοίγει τον δρόμο για την είσοδο των επιχειρήσεων – χορηγών στα σχολεία Οι εξαγγελίες της ΥΠΕΠΘ για την καθιέρωση της βάσης στην πρόσβαση των μαθητών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ οξύνει το πρόβλημα υποβαθμίζει πιο πολύ τον ρόλο του Δημόσιου σχολείου και μεγαλώνει το πελατολόγιο των φροντιστηρίων. Είναι κοινό μυστικό ότι η αντιεκπαιδευτική πολιτική που άρχισε να υλοποιείται με τους Ν 2525/97 και Ν 2640/98 υπηρετεί την κοινή κατεύθυνση τόσο του ΟΟΣΑ όσο και της ΕΕ για την οικοδόμηση ενός τέτοιου μοντέλου εκπαίδευσης που θα συνδέεται άμεσα με την «οικονομία της αγοράς» και θα συμβάλει στην αύξηση της «ανταγωνιστικότητας». Οι αναδιαρθρώσεις που εξελίσσονται στην εκπαίδευση (και σ’ όλη την κοινωνία έχουν οδυνηρές συνέπειες για τα μορφωτικά, κοινωνικά, εργασιακά δικαιώματα της νέας γενιάς, υποθηκεύουν το μέλλον την κοινωνική ανάπτυξη και ευημερία του ελληνικού λαού. Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας της εκπαίδευσης σημαίνει: · Μείωση της κρατικής χρηματοδότησης της παιδείας · Ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της παιδείας · Προώθηση της τεχνικής εκπαίδευσης και κατάρτισης σε βάρος της γενικής Προβάλλοντας την «δια βίου μάθηση» και την πρόσκαιρη εκμάθηση δεξιοτήτων σαν μοναδική απάντηση στις «ανάγκες» της «αγοράς εργασίας». Μιας αγοράς που συνεχώς μεταβάλλεται σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρηματιών και του κεφαλαίου για μεγιστοποίηση των κερδών τους και όχι τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Σήμερα το επίπεδο γνώσης, της επιστήμης, του ρόλου της στην παραγωγή, απαιτεί όλο και περισσότερους ανθρώπους βαθιά καλλιεργημένους και αρμονικά αναπτυγμένους ικανούς να βλέπουν όχι μόνο έναν κλάδο αλλά ολόκληρο το δάσος, ανθρώπους με επιστημονικό κοσμοθεωρητικό επίπεδο, που θα καθορίζουν την πορεία τους ικανούς να αντιμετωπίζουν τα όποια προβλήματα στη ζωή τους έχοντας ευρύτερη κοινωνική προοπτική, αποτελώντας συνειδητό συντελεστή της κοινωνικής εξέλιξης. Το Δ.Σ. ιεραρχώντας τα ζητήματα επικεντρώνεται για το επόμενο διάστημα στα εξής: 1) Σχολική στέγη Η οξύτητα του προβλήματος της σχολικής στέγης έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Η υποχρηματοδότηση και η αδιαφορία των τελευταίων κυβερνήσεων για την επίλυση του προβλήματος έχει οδηγήσει · Στο να λειτουργούν σε διπλή βάρδια το 27% των σχολείων του Δήμου της Αθήνας. · Στην αυθαίρετη μετατροπή αύλειων χώρων, διαδρόμων, υπογείων, αιθουσών πολλαπλής χρήσης σε αίθουσες διδασκαλίας, πολλές φορές και με την συναίνεση συλλόγων και ενώσεων. · Σε συμπτήξεις τμημάτων σε συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων · Η κατάσταση δεν είναι ρόδινη για τα παλιά κτίρια καθώς έργα επισκευής και συντήρησης του παραμελούνται και υποχρηματοδοτούνται συστηματικά. · Η πλειοψηφία των σχολείων αντιμετωπίζουν πρόβλημα υγιεινής και ασφάλειας ενώ στις παρεμβάσεις συντήρησης που γίνονται δεν παίρνονται καν άδειες απ’ τις αρμόδιες υπηρησίες. · Ο αντισεισμικός έλεγχος των σχολείων δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, ενώ δεν έχει προβλεφθεί κονδύλι για τυχόν έργα ενίσχυσης και υποστήριξης όπου χρειαστεί. · Οικόπεδα που προορίζονται για σχολεία με τις καθυστερήσεις των αρμοδίων να προχωρήσουν οι διαδικασίες, χάνονται αφού το ενδιαφέρον γι αυτά από εταιρίες μεγαθήρια είναι έντονο , μιας και οι ελεύθεροι χώροι στον Δήμο Αθηναίων είναι ελάχιστοι. · Οι σύλλογοι πολλές φορές καλούνται να γίνουν μεσίτες, δικηγόροι, συνταγματολόγοι, μηχανικοί κ.τ.λ. για να σπρώξουν όσο γίνεται τις διαδικασίες, αφού είναι κοινή διαπίστωση η απροθυμία και η έλλειψη πολιτικής βούλησης για την συνολική αντιμετώπιση αυτού του σημαντικού ζητήματος. · Με την ψήφιση του νέου νόμου για τις ΣΔΙΤ το μοντέλο του «ανοιχτού σχολείου» καλείται να εφαρμοστεί άμεσα. Σχολεία που θα χτίζονται είτε με την αυτοχρηματοδότηση είτε με μερική χρηματοδότηση απ’ το ιδιωτικό κεφάλαιο, σχολεία όμως τα οποία σε κάθε περίπτωση θα αποτελέσουν κερδοφόρα επιχείρηση με την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας σ’ αυτά . Έτσι θα δούμε σχολεία γκαράζ,super market με internet cafe, με gallerie, ή σχολεία που το πρωί θα λειτουργούν σαν δημόσια και το βράδυ σαν ιδιωτικά ΙΕΚ κ.τ.λ. Σχολεία τα οποία θα μπορούν να καλύψουν μόνα τους τις λειτουργικές τους ανάγκες Η κατεύθυνση του ΟΟΣΑ ότι δεν μπορεί κτίρια που κοστίζουν δις να μένουν ανεκμετάλλευτα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, μας δείχνουν καθαρά σε ποια κατεύθυνση θα προχωρήσουν το επόμενο διάστημα κυβέρνηση και ΟΣΚ Α.Ε. Σαν ομοσπονδία δηλώνουμε για ακόμη φορά την αντίθεση μας στην ιδιωτικοποίηση και την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας μέσα στα σχολεία. Τα παιδιά μας χρειάζονται δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλους τους μαθητές σε κτίρια σύγχρονα και ασφαλή, σε πρωινή λειτουργία, που να προετοιμάζει ελεύθερους πολίτες, με κριτική σκέψη με αγάπη για την γνώση και τον άνθρωπο. Με ελεύθερο χρόνο για την ανάπτυξη της κοινωνικότητας την επαφή με τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, και την τέχνη. Με το παιχνίδι μέσα στα σχολικά κτίρια. Διεκδικούμε: · Το 15% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία. · Να εξασφαλιστούν άμεσα τα απαραίτητα κονδύλια για: 1. Αγορά οικοπέδων 2. Ανέγερση νέων κτιρίων 3. Επισκευή και συντήρηση των σχολείων 4. Άμεση προσαρμογή των παλιών κτιρίων στις σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες της εκπαίδευσης · Αντισεισμικό έλεγχο όλων των σχολείων, μέτρα πυρασφάλειας καθώς και μέτρα πρόληψης ατυχημάτων · Πρωινή λειτουργία όλων των σχολείων αλλαγή των κτιριακών μοντέλων, λειτουργικές αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσες εργαστηρίων, γυμναστηρίων, βιβλιοθηκών, παιδικές χαρές, για τα νηπιαγωγεία. · Ίδρυση κατάλληλων σχολείων για τα παιδιά ΑΜΕΑ · Άμεση απαλλοτρίωση όλων των χαρακτηρισμένων οικοπέδων και τον χαρακτηρισμό όλων των διαθέσιμων. · Επαναφορά του ΟΣΚ Α.Ε. στην προηγούμενη νομική μορφή του. · Σχολικά κτίρια ιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου. · Να γίνουν άμεσα αναγκαστικές απαλλοτριώσεις οικοπέδων δικαίωμα που δίνει ο Ν 3027/2002 · Αναλογία μαθητών ανά τάξη :15-20 στα Νηπιαγωγεία – Δημοτικά, 20 στα Γυμνάσια – Λύκεια · Να θεσπιστεί Μητρώο Επισκευής Και Συντήρησης για κάθε σχολική μονάδα Το παραπάνω πλαίσιο να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης στους χώρους που υπάρχει πρόβλημα, οι ενώσεις να πάρουν πρωτοβουλίες, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και άλλους φορείς, να αναπτύξουν δράσεις για την ανάδειξη του προβλήματος. Ο κόμπος έφτασε πια στο χτένι, φτάνουν πια οι συζητήσεις, δε μας αρκούν τα λόγια συμπάθειας, κατανόησης, και οι υποσχέσεις, όταν αυτά δεν συνοδεύονται από πράξεις και κυρίως – όπως έχει διαπιστωθεί – όταν δεν υπάρχει πολιτική βούληση και δέσμευση για την επίλυση του προβλήματος Η διαπλοκή των υπηρεσιών, αρμοδιοτήτων, ευθυνών δεν είναι πρόβλημα που δημιούργησαν οι γονείς και οι εργαζόμενοι στον χώρο, άλλα οι πολιτικές των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια. Η δημιουργία αυτού του πολυδαίδαλου γραφειοκρατικού μορφώματος εξ αρχής είχε ένα στόχο τον αποπροσανατολισμό, τη χειραγώγηση και την αποστασιοποίηση κυρίως όμως την όλο και μεγαλύτερη συμμετοχή του ιδιωτικού κεφαλαίου στην χρηματοδότηση με την σταδιακή μείωση των κρατικών δαπανών και πιστώσεων για τη σχολική στέγη. Προτείνουμε μέσα στον Δεκέμβρη να προχωρήσουμε σε κεντρική μαζική διαμαρτυρία και παράσταση στο Υπουργείο και στο Δήμο Αθηναίων, για το πρόβλημα της σχολικής στέγης , πιστεύουμε πως υπάρχει δυνατότητα να έχει επιτυχία αυτό το εγχείρημα αν όλες οι ενώσεις δουλέψουν γι αυτό τον σκοπό, αν αυτή γίνει υπόθεση του κάθε συλλόγου, κυρίως όμως αυτών που αντιμετωπίζουν άμεσα προβλήματα. 2) Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση η σχολική χρονιά άρχισε με μεγάλες ελλείψεις τόσο σε εκπαιδευτικό προσωπικό όσο και σε υλικοτεχνική υποδομή και εποπτικά μέσα 3) Τα πιλοτικά ολοήμερα μετά το τέλος της χρηματοδότησης απ’ το ΕΠΕΑΕΚ βρίσκονται σε οριακό σημείο με μεγάλα προβλήματα λειτουργίας. Η κυβέρνηση μετατοπίζοντας τις ευθύνες της πετάει το μπαλάκι στους δήμους στις σχολικές επιτροπές και στους συλλόγους γονέων. Τα ολοήμερα σχολεία νέου τύπου στην ουσία κατάντησαν παιδοφυλακτήρια, αφού αντιστοιχεί –στις καλύτερες περιπτώσεις – ένας δάσκαλος στα 30 – 35 παιδιά. Οι συνθήκες υγιεινής είναι άθλιες, τη στιγμή που η ίδια αίθουσα που στοιβάζονται τα παιδιά αποτελεί συνάμα και τραπεζαρία. Διαμορφώνονται νέες διατροφικές συνήθειες στα παιδιά βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια τους την υγεία και την σωστή τους ανάπτυξη. 4) Ευέλικτη ζώνη Η κυβέρνηση με αιφνιδιαστικό τρόπο (υπ.απορ.31/8/2005) προώθησε την υποχρεωτική εφαρμογή της ευέλικτης ζώνης (ΕΖ) στα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία, παρουσιάζοντας τη σαν μια «καινοτομία» που προάγει την διεπιστημονικότητα, την διαθεματικότητα που δίνει τη δυνατότητα στον εκπαιδευτικό να επιτελέσει πιο ελεύθερα το παιδαγωγικό του έργο. Στην πραγματικότητα όμως εκείνο που προωθεί είναι αυτό που η αρμόδια επιτροπή της ΕΕ αναφέρει στο εισηγητικό της κείμενο προς τις χώρες μέλη ,«πρόκειται για ένα εύκολο και ανέξοδο τρόπο αναμόρφωσης του σχολικού προγράμματος» Με την ΕΖ αλλάζει όχι μόνο το ωρολόγιο πρόγραμμα με τα συνεχόμενα αντιπαιδαγωγικά και εξοντωτικά 90λεπτα , ούτε είναι μόνο το μάθημα που αποδιοργανώνεται με την παρεμβολή κάποιων ωρών, όπου αντί για μάθημα ο καθένας κάνει ότι θέλει. Η στόχευση είναι πολύ βαθύτερη, η γενίκευση του μέτρου συνδέεται άμεσα με το φινλανδικό μοντέλο που διαφήμιζε τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Η ΕΖ είναι ένα πρόγραμμα δραστηριοτήτων – τον κατάλογο – των οπίων ορίζει το ΥΠΕΠΘ – το οποίο εντάσσεται στο κανονικό διδακτικό ωράριο κόβοντας ώρες απ’ άλλα μαθήματα (κυρίως απ’ την γλώσσα και τα μαθηματικά) Το κάθε σχολείο έχει την ευχέρεια επιλογής προγράμματος ή προγραμμάτων τα οποία θα εντάξει στο ωράριο του. Η εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων δεν θα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Στην ουσία η ΕΖ έρχεται να διαφοροποιήσει και να σπάσει τον ενιαίο χαρακτήρα του προγράμματος ακόμα και σε γειτονικά σχολεία ή τμήματα τάξεων στο ίδιο σχολείο, αφού εκτός του βασικού αναλυτικού προγράμματος η κάθε σχολική μονάδα μέσα απ’ την υποχρεωτική επιλογή διαθεματικών δραστηριοτήτων θα διαμορφώνει το δικό της πρόγραμμα σπουδών. Το πρόγραμμα έτσι θα χωρίζεται σε 3 μέρη. · Στο κοινοτικό, κοινό για όλα τα σχολεία · Στο πρόγραμμα της ευέλικτης ζώνης που θα διαμορφώνεται σε επίπεδο σχολικής μονάδας · Το ολοήμερο πρόγραμμα το οποίο θα εξελιχθεί σ’ ένα ανταποδοτικό πρόγραμμα. Η μη χρηματοδότηση όπως ήδη συνέβη στην πιλοτική εφαρμογή της θα οδηγήσει αυτόματα στην αναζήτηση πόρων από άλλες πηγές, είτε απ’ την Τ.Α. κατ’ επέκταση πάλι απ’ τους γονείς, είτε από χορηγούς εταιρίες, τοπικού εθνικού η πολυεθνικού ενδιαφέροντος. Η εμπλοκή των εταιριών – χορηγών στην εκπαίδευση δημιουργεί αυτόματα το ερώτημα τι είδους μόρφωση θα παρέχεται μέσα απ’ αυτά τα προγράμματα αφού ο κάθε ιδιώτης την οποιαδήποτε επένδυση την κάνει στοχεύοντας σε βραχυπρόθεσμα η μακροπρόθεσμα οφέλη – κέρδη ή ανταλλάγματα. Και φυσικά για να προστατέψει την επένδυση του θα απαιτεί να έχει λόγο στη διαμόρφωση του προγράμματος στην αξιολόγηση εφαρμογής αυτού αλλά και του εκπαιδευτικού και σε τελική φάση ολοκλήρωσης της σχολικής μονάδας. Έτσι θα φτιαχτεί λίστα με καλά και κακά σχολεία, που τα μεν θα προωθούν τις καινοτόμες δράσεις σε αντίθεση με άλλα που θα είναι κυρίως τα φτωχά και λαϊκά στρώματα. Πιστεύουμε πως εμείς οι γονείς πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα στην εφαρμογή της Ε.Ζ. στα σχολεία , να απαιτήσουμε απ’ το Υπουργείο να αποσύρει την υπουργική απόφαση. Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να πουν και αυτοί ΟΧΙ στο σχολείο της αγοράς και της αμάθειας Στην Β’ βάθμια εκπαίδευση οι γονείς βάζουν όλο πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν κενά ανάγκες που δημιουργεί το δημόσιο σχολείο στα παιδιά τους. Χρόνο με το χρόνο αυξάνεται η πελατεία των φροντιστηρίων μεγαλώνουν τα κέρδη της παραπαιδείας ενώ παράλληλα μειώνεται η χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Τα παιδιά μας συνεχίζουν να διδάσκονται πλήθος άψυχων, ασύνδετων, συχνά αχρείαστων γνώσεων, γνώσεις που έχουν ημερομηνία λήξης την επόμενη των εξετάσεων. Το σημερινό σχολείο αντί για την ενεργητικότητα στην βούληση, τη δίψα για μάθηση το κριτήριο για τη ζωή ευδοκιμούν η συμπίεση, η αδιαφορία για τη μόρφωση και τη δημιουργική ζωή. Η κυβέρνηση αντί να θορυβηθεί και να πάρει μέτρα για την συνεχιζόμενη διαρροή μαθητών (25%) απ’ την υποχρεωτική εκπαίδευση, απτόητη σηκώνει νέα τείχη η μόρφωση των παιδιών κυρίως της λαϊκής οικογένειας. Όχι μόνο διατηρεί το διπλό ανισότιμο σχολικό δίκτυο αλλά στα πλαίσια των αναδιαρθρώσεων προσπαθεί να εκτρέψει τη συμμετοχή των παιδιών στην τεχνική εκπαίδευση εις βάρος της γενικής με στόχο να πλησιάσει τα ευρωπαϊκά στάνταρ του 60-40 ή 70-30 στα πλαίσια της υλοποίησης των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας κυρίως απέναντι στην ΕΕ και ΟΟΣΑ. Η φιλολογία που έχει αναπτυχθεί το προηγούμενο διάστημα για την αποδέσμευση των εξετάσεων πρόσβασης στα ΑΕΙ, ΤΕΙ απ’ το λύκειο και ο καυγάς που γίνεται για το πάπλωμα, το ποιος θα έχει δηλαδή την ευθύνη και την εποπτεία των εξετάσεων, δεν πρέπει να εφησυχάζει αφού το λύκειο θα εξακολουθεί να λειτουργεί με την σημερινή του μορφή και δομή. ΤΕΕ Το ΤΕΕ συνεχίζει να αποτελεί μονόδρομο εκτροπής για τα παιδιά των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων, τη στιγμή που όλο και πιο πολλές οικογένειες δεν έχουν τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις του Γενικού Λυκείου. Η ύπαρξή τους αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της ταξικότητας του δημόσιου σχολείου, νέοι στα 15 τους χρόνια αναγκάζονται να κάνουν επιλογή για την υπόλοιπη ζωή τους, την στιγμή που οι ίδιοι βρίσκονται στο μεταίχμιο της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, πείθονται απ’ το σύστημα ότι δεν παίρνουν τα γράμματα, οπότε καλύτερα να μάθεις μια τέχνη ή άλλοι πιο συνειδητοποιημένοι οδηγούνται σ’ αυτή την επιλογή γιατί δε θέλουν να επιβαρύνουν οικονομικά την ήδη καταπιεσμένη οικογένειά τους. Οι εξαγγελίες της ΥΠΕΠΘ για τη δημιουργία του ΕΠΑΠ απ’ τον επόμενο χρόνο, στοχεύει μόνο στον εξωραϊσμό αυτού που ονομάζουμε τεχνική εκπαίδευση για την προσέλκυση όλο και περισσότερων παιδιών σ’ αυτή. Σήμερα που υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις να μορφώνονται όλοι οι άνθρωποι, που η ανάπτυξη της τεχνολογίας της επιστήμης έχει δώσει ώθηση στην παραγωγή, είναι επιτακτική ανάγκη το σύνολο αυτής της γνώσης να γίνει κτήμα του κάθε νέου μέσα από ένα πραγματικά Δωρεάν Δημόσιο Σχολείο,. – Ένα νέου τύπου σχολείο ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό, 2χρονη δωρεάν προσχολική αγωγή και μετασχολική τεχνική εκπαίδευση και κατάρτιση, που θα επιδιώκει την ολοκληρωμένη μόρφωση, την αρμονική διαμόρφωση του ανθρώπου. – Ένα σχολείο με ενιαία δομή , ενιαίο πρόγραμμα , ενιαία διοίκηση και λειτουργία που θα καλύπτει το σύνολο των εκπαιδευτικών αναγκών μέσα απ’ το δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα για όλους τους μαθητές χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς . – Αποδέσμευση του σχολείου από τη διαδικασία εισαγωγής στα ΑΕΙ –ΤΕΙ . Εξετάσεις εκτός σχολείου, σε λίγα μαθήματα, που είναι αναγκαία για σπουδές στο επιστημονικό αντικείμενο της σχολής, με την ευθύνη του ΥΠΕΠΘ και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών του Λυκείου. – Να διπλασιαστούν οι δαπάνες για την παιδεία απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό ώστε να εξασφαλίζεται η ποιότητα , του δημόσιου και δωρεάν σχολείου. – Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Ανωτάτη Εκπαίδευση χωρίς φραγμούς, χωρίς αντιεπιστημονικούς διαχωρισμούς των σπουδών .Κατάργηση κάθε είδους διδάκτρων, δωρεάν συγγράμματα, σίτιση, στέγαση για όλους τους φοιτητές. – Μόνιμοι διορισμοί όλων των αναγκαίων εκπαιδευτικών. Όχι πάνω από 5% έκτακτοι εκπαιδευτικοί στα σχολεία. – Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία , ώστε να δίνουν όλα τα θεμελιακά στοιχεία της γνώσεις. Βιβλία επιστημονικά και παιδαγωγικά επεξεργασμένα ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των παιδιών. – Κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης, ολοκληρώσει της μάθησης μέσα στο σχολείο, αλλά και ανάπτυξη του σχολικού αθλητισμού της καλλιτεχνικής παιδείας της φυσικής και αισθητικής αγωγής . – Ενιαία συστηματική, ουσιαστική διδασκαλία των ξένων γλωσσών με δωρεάν βιβλία και βοηθήματα. Πιστοποίηση της γνώσης αποκλειστικά απ’ το Δημόσιο Σχολείο. – Πρόσληψη φυλάκων, καθαριστριών , επιστάτη, διοικητικού προσωπικού, βιβλιοθηκονόμων για την επαρκή στήριξη και λειτουργία της σχολικής μονάδας. Πρόγραμμα δράσης Απαιτείται άμεσα τώρα μέσα από μαζικές διαδικασίες, να επιχειρήσουμε ένα νέο αγωνιστικό ξεκίνημα, με ανεβασμένες μορφές δράσης , να οργανώσουμε συλλογικά τη αντίσταση , τον αγώνα να συμπορευτούμε με το λαϊκό κίνημα για να διεκδικήσουμε λύσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Προτείνουμε 1. Να αρχίσει με ευθύνη των ενώσεων καμπάνια ενημέρωσης και συντονισμού δράσης των μαθητών , εκπαιδευτικών, των εργαζομένων για τις επιπτώσεις των αναδιαρθρώσεων στο σχολείο και τη μόρφωση, για την ανάδειξη της πρότασης μας για το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο 2. Αγωνιστικές κινητοποιήσεις σε τοπικό επίπεδο, μαζί με εκπαιδευτικούς μαθητές, εργαζόμενους, άλλους φορείς. Για να διεκδικήσουμε λύσεις στα επιμέρους τοπικά προβλήματα αλλά και για διεκδικήσουμε το σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. 3. Συσκέψεις με τους Συλλόγους για καλύτερη οργάνωση των δράσεων. Γιατί μόνο ο διαρκής αγώνας, στη βάση διεκδίκησης των δικαιωμάτων που απορρέουν από τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, μέσα από ένα πλατύ Μέτωπο για την Παιδεία, μπορεί να αποτελέσει διέξοδο νίκης.