Η Ένωση Γονέων Αιγάλεω καταγγέλει και εκφράζει την αγανάκτησή της για το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό Μνημόνιο που επιχειρείται να ψηφιστεί από την Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και ζητάει την άμεση απόσυρσή του.
Αυτή η ιστορία που έχει ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών σε όλο τον κόσμο δεν ξεκινάει απ’ αυτόν που συνέταξε το Μνημόνιο, δηλαδή τον ακροδεξιό Σουηδό Γκ. Λιντμπλάντ βουλευτή που κανένας, άλλωστε, δεν εγνώριζε την ύπαρξή του, αλλά είναι σκηνοθετημένη από τις ηγεσίες του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και φυσικά με την προτροπή της υπερατλαντικής συμμάχου τους.
Το επαίσχυντο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, αποτελείται από τέσσερα κεφάλαια που εκτείνονται σε δέκα δακτυλογραφημένες σελίδες και φέρουν τους εξής τίτλους: «Εισαγωγή», «Γενική ανασκόπηση των κομμουνιστικών καθεστώτων», «Εγκλήματα του Κομμουνισμού» και «Συμπεράσματα».
Από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο ο συγγραφέας εξισώνει ευθέως τον κομμουνισμό με το ναζισμό, επικρίνοντας το Συμβούλιο της Ευρώπης και κάθε άλλη διεθνή διακυβερνητική οργάνωση που δεν «ανταποκρίθηκε στο καθήκον για μια γενικευμένη αποτίμηση της κομμουνιστικής εξουσίας» και στην «ανάγκη για μια σοβαρή συζήτηση για τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο όνομά της», παρότι «ένα άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς του 20ού αιώνα, ο ναζισμός, αποτέλεσε αντικείμενο διερεύνησης, καταδικάστηκε διεθνώς και οι υπεύθυνοι παραπέμφθηκαν στη δικαιοσύνη».
Στο δεύτερο κεφάλαιο επιχειρείται μια ανασκόπηση των «κομμουνιστικών καθεστώτων», τα οποία κατά το συγγραφέα φέρουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως: Εξουσία ενός μοναδικού κόμματος, συγκεντρωμένη σε μια μικρή ομάδα ηγετών που δε λογοδοτούν και δεν περιορίζονται. Το κόμμα ελέγχει το κράτος και τον πληθυσμό σε κάθε πλευρά της ζωής του. Το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι είναι ανύπαρκτο, ο πολιτικός πλουραλισμός καταργημένος, ενώ τιμωρείται αυστηρά κάθε απόπειρα ανεξάρτητης αυτοοργάνωσης. Πρωτοφανής επέκταση των αστυνομικών δυνάμεων, δίκτυα πληροφοριοδοτών, ενθάρρυνση της καταγγελίας. Τα ΜΜΕ ελέγχονται από το κράτος, η ελευθεροτυπία είναι ανύπαρκτη. Η εθνικοποίηση της οικονομίας περιορίζει την ατομική ιδιοκτησία και οικονομική δραστηριότητα.
Το κεφάλαιο 3 δε χρειάζεται ιδιαίτερες «συστάσεις». Κάτω από τον τίτλο «Εγκλήματα του κομμουνισμού» αραδιάζονται «ντοκουμενταρισμένα» νούμερα, πολλών εκατομμυρίων νεκρών, εκτοπισμένων κλπ. σε όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, με την επισήμανση ότι αυτοί οι αριθμοί είναι πολύ μεγαλύτεροι. Αυτή η «εγκληματική δράση», ισχυρίζεται ο συγγραφέας, είναι αποτέλεσμα «της θεωρίας της πάλης των τάξεων που επέβαλε εκκαθαρίσεις ανθρώπων που δε θεωρούνταν χρήσιμοι στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας».
Φυσικό και επόμενο στα «Συμπεράσματά» του ο Γκ. Λιντμπλάντ να σημειώνει ότι «φαίνεται να επιβεβαιώνεται η εγκληματική διάσταση των κομμουνιστικών καθεστώτων (…) αποτέλεσμα συνειδητών πολιτικών επεξεργασμένων από τους θεμελιωτές τους (…) Οι ιστορικοί κομμουνιστές ηγέτες ποτέ δεν έκρυψαν τους στόχους τους, που ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου, η εξάλειψη των πολιτικών αντιπάλων και διαφόρων κατηγοριών του πληθυσμού»! Ακόμα, συμπεραίνει πως «η κομμουνιστική ιδεολογία όπου και όποτε κι αν εφαρμόστηκε κατέληξε σε μαζικό τρόμο, εγκλήματα, μεγάλης έκτασης παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων (…) Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τις ομοιότητες με μια άλλη ιδεολογία του 20ού αιώνα, το ναζισμό». Επαναλαμβάνει εδώ ότι αν και οι ναζιστές έχουν λογοδοτήσει, όχι μόνο δεν έχει συμβεί το ίδιο με τους κομμουνιστές, αλλά «κομμουνιστικά κόμματα εξακολουθούν να είναι δραστήρια σε κάποιες χώρες, τα κομμουνιστικά σύμβολα χρησιμοποιούνται ανοιχτά και η δημόσια συνείδηση για τα κομμουνιστικά εγκλήματα είναι πολύ ισχνή. Η εκπαίδευση νέων γενιών σε πολλές χώρες ασφαλώς δε βοηθά να μειωθεί αυτή η απόσταση»!
Καταλήγει φροντίζοντας να σημειώσει τη διαφωνία του με όσους προτείνουν διαχωρισμό ιδεολογίας και πρακτικής, ζητώντας καταδίκη και των δύο και συστήνοντας μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν σε αυτή την κατεύθυνση.
Συνοπτικά, κάπως έτσι αποδίδεται το περιεχόμενο του κατάπτυστου αυτού κειμένου, το οποίο όχι τυχαία έχει προκαλέσει θύελλα διαμαρτυριών από προσωπικότητες της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, των γραμμάτων και των τεχνών, συνδικαλιστικούς και μαζικούς φορείς της εργατικής τάξης και του λαού. Ολοι αυτοί, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχουν οι ίδιοι για το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα, ανεξάρτητα από ιδεολογικοπολιτικές αφετηρίες, πολλών μάλιστα είναι εντελώς διαφορετικές απ’ αυτή των κομμουνιστών, ζητούν την απόσυρσή του καταγγέλλοντας την επιχειρούμενη παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, με την παντελή αγνόηση της τεράστιας συνεισφοράς του σοσιαλισμού στη συντριβή του φασισμού και την ταύτισή του με το ναζισμό.
Στόχος του αντικομμουνιστικού μνημονίου είναι να εξισώσουν την κομμουνιστική ιδεολογία με τον ναζισμό και το φασισμό και κάνουν πως δε γνωρίζουν ότι 27 εκατομμύρια Σοβιετικοί και πολλές δεκάδες εκατομμύρια κομμουνιστές από την Κίνα μέχρι και την Ισπανία έδωσαν τη ζωή τους, για να συντριβεί ο φασισμός του Μουσολίνι και ο ναζισμός του Χίτλερ.
Στο στόχαστρο δεν είναι μόνο οι κομμουνιστές, αλλά και τα κινήματα των λαών και όποιος διαφωνεί με την κυρίαρχη πολιτικής τους. Μέσω αυτού του μνημονίου του αίσχους, ποινικοποιούν τη λαϊκή δράση και βάζουν στο απόσπασμα τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Στο στόχαστρο όμως βρίσκόμαστε ολοι εμείς, η νέα γενιά, θέλουν να διαστρεβλώσουν την πραγματική ιστορία και τις θυσίες των αγωνιστών του λαϊκού κινήματος. Είναι μια προσπάθεια να τρομοκρατήσουν τους λαούς της Ευρώπης και να τους αφαιρέσουν δικαιώματα που έχουν κατακτήσει ύστερα από πολύχρονους σκληρούς και αιματηρούς αγώνες. Ξέρουν πολύ καλά ότι σ’ αυτούς τους αγώνες πρωταγωνιστούν οι κομμουνιστές και για να τους κλείσουν το στόμα θυμήθηκαν ότι, δήθεν, τα κομμουνιστικά καθεστώτα έχουν διαπράξει εγκλήματα!
** Ομως, οι γενοκτονίες στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στην Παλαιστίνη και η ισοπέδωση της Γιουγκοσλαβίας από τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ δεν τους έχουν συγκινήσει καθόλου.
** Το ότι ο Μεγάλος τους σύμμαχος, οι ΗΠΑ κάνουν πολέμους όπου θέλουνε και όποτε θέλουνε δεν τους πειράζει.
** Το ότι οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα που έχει χρησιμοποιήσει την ατομική βόμβα, αλλά και η μόνη χώρα που εξακολουθεί να χρησιμοποιεί εναντίον των εχθρών της απεμπλουτισμένο ουράνιο και άλλα παράγωγα της ατομικής ενέργειας δεν τους πειράζει.
** Το ότι έχουν την απαίτηση οι ΗΠΑ να ρυθμίζουν αυτές ποια κράτη δικαιούνται να κατέχουν ατομικές βόμβες και ποια όχι δεν τους πειράζει.
** Το ότι οι ΗΠΑ καταστρέφουν τον πλανήτη, αρνούμενοι να υπογράψουν τα διεθνή πρωτόκολλα (Κιότο κ.λπ.), που θα περιόριζαν τη ρύπανση της ατμόσφαιρας κάνουν πως δεν τα βλέπουν.
Ενα ερώτημα γεννιέται.
*** Μήπως οι κύριοι αυτοί που αντί να πετάξουνε στα σκουπίδια το Μνημόνιο αυτό το προωθούνε για ψήφιση, έχουν ανησυχήσει από τα δημοψηφίσματα εναντίον του Ευρωσυντάγματος;
*** Από την αντίσταση που προβάλλουν οι λαοί της Ασίας; Ή από τα αισιόδοξα μηνύματα που μας έρχονται από τη Λατινική Αμερική και προσπαθούνε να εδραιώσουνε τη θέση τους, προωθώντας έστω και δικτατορικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη;
Δε Γνωρίζουν, Άραγε, Ότι Αποτελεί Πρόκληση Προς Την Ιστορική Μνήμη;
ΤΟ Δ.Σ.
